poniedziałek, 1 grudnia 2008
Nikt nie zastapi twojego miejsca...NIGDY!!! Tu na ziemi??! W sercu... Wszedzie.....
Dlatego dziekuje ci.... I oddaje wszystko co mam w wielkim holdzie, moja muzyke, slowa, wszystko czym jestemmm
Dziekuje ci za to ze byles... i zawsze bedziesz...
To byla chwila jeden moment niepozornie czas plynal
ja jak zwykle zawalony zajety prosta rutyna,
od samego rana najzwyklejszy harmonogram
pobudka szkola powrot do domu do tych co kocham,
by zobaczyc ich znowu po raz niezliczony
wszystko po to aby swoja troske o nich uspokoic
swoje serce ktore drga gdy nie mam z nimi kontaktu
i wlasnie tak kazdego dnia wyglada milosc i brak tchu,
za nimi tesknie czas uplywa a ja chce byc przy nich
niestety zycie burzy plany nie masz wplywu na te dyby,
od zawsze tak bylo i bedzie jeszcze dlugo
wystarczy jedna tragedia by wszystko nagle sie syplo,
to byl ten dzien nie zaden inny poniedzialek
godzina 16 i ostatnie pozegnanie,
szybki ulamek chwili przecierasz oczy
stajesz jak wryty dreszcz przelecia nie dochodzi do glowy,
ze patrzysz i widzisz lezacego tate
bezradnie zegnasz go karetka nic juz nie jest w stanie,
rece opadly pustka a ja na kolana
łzy biegna jak szalone konie obok moja mama,
zawsze byla przy nim i tak do konca zostalo
ja bezradny bo co moglem zrobic patrzac na to,
nic nie moglem a od srodka rozrywalo mnie calego
widok ksiedza ktory modlil sie nad nim przeszyl jak przeciag,
chcialem go przytulic chociaz on mnie juz nie mogl
dziewietnastoletni chlopak zostal bez taty w tym wieku,
mlody smarkacz ktory ma teraz problemy z wiara
ty byles nauczycielem, miloscia przedewszystkim tata,
a teraz mam ciebie w sercu i na cmentarzu
spotkania tylko nad grobem Boże do czegos doprowadzil,
wyniosles mnie tam gdzie niebo styka sie z ziemia
nie oddam tego uczucia ktore wtedy bylo wewnatrz,
ten obraz jak noz wbity siedzi do dzisiaj
wszedzie cie widze tesknota mnie przeszywa,
pamietam nasze ostatnie swieta nie dawno
ale juz nie wspolne puste bo ciebie zabraklo,
mialem nierealna nadzieje tak bardzo chcialem
aby ujrzec cie znow jak przechodzisz przez klatke,
ze swoim entuzjazem ktorego miales zawsze,
dla ludzi od serca bez klamst szanowales slowo
pracuj i buduj zostaw pieniadze dbaj o honor,
nie liczy sie pozycja liczy sie to kim jestes
wszystko co mam zawdzieczam tobie i mamie nie reszcie,
nie calemu swiatu i wszystkim propozycja
jedynie zniczem moge ci podziekowac i modlitwa,
za wszystko nie wymienie bo zabraklo by zycia
oddaje ci najwiekszy hold bo jestem dumny ze gram syna,
twojego syna ktory bedzie zawsze cie podziwial,
co dostalem od Boga musze wykorzystac
nie poddaj sie jak spiewales w trudnych chwilach,
mam twoja motywacje i ciebie przed oczyma,
przed tym co jest przedemna nie moge sie zatrzymac,
musze tak jak ty podazac nieustannie
nigdy nie odpuszczac wspierac mame brata babcie,
potrzebuja tego bo musimy trzymac sie razem
chociaz nie raz nie potrafie poradzic sobie z zalem,
ktory zżera jak rak gdy patrze na fotografie,
widze ciebie i patrze nie moge sie oderwac
bolesne drganie serca zrozumiec to nie wiem jak,
w glowie taki korek mysli niepoukladany schemat,
bo ciebie juz nie ma chcialbym sie obudzic
albo wogole nie urodzic aby tego przechodzic, nie mam juz slow jak mi ciezko tylko ty wiesz
kocham cie i tesknie dziekuje tato za wszystko na zawsze Twoj synek.......
sobota, 20 września 2008
Wierszyki Taty 2
Opowiem Ci bajkę ,
jak kot palił fajkę.
Na długim cybuchu ,
Spalił sobie ucho,
A gdzie to ucho?
-Woda porwała,
A gdzie ta woda?
-Gołębie wypiły,
A gdzie gołębie?
- W lesie na dębie,
A gdzie ten dąb?
- Siekierka zrąbała,
A gdzie ta siekierka?
- U chłoopa za pasem,
A gdzie ten chłop?
- Umarł pod progiem,
A jak mu grali?
- Baranim rogiem
jak kot palił fajkę.
Na długim cybuchu ,
Spalił sobie ucho,
A gdzie to ucho?
-Woda porwała,
A gdzie ta woda?
-Gołębie wypiły,
A gdzie gołębie?
- W lesie na dębie,
A gdzie ten dąb?
- Siekierka zrąbała,
A gdzie ta siekierka?
- U chłoopa za pasem,
A gdzie ten chłop?
- Umarł pod progiem,
A jak mu grali?
- Baranim rogiem
Wierszyk Taty 1
Była sobie baba jedna,
Bardzo chciwa i niebiedna,
miała trepki dwa ponsowe,
a pod czepcem siwą glowę.
Wielka była gospodyni,
worek zlota trzyma skrzyni,
obok niego worek srebra,
niczego tej babie nie brak.
Raz w niedzielę za piec wlazła,
i buraczka tam znalazła,
hej buraczku chodź do garnka,
będzie z Ciebie barszczu miarka.
Wlała wody cztery dzbany,
gotuj że się mój kochany,
do południa burak szumiał,
ugotował się ja umiał.
Przyszła córka z ziemniaczyska,
odsunęła z barszczem miskę,
przyszedł synek popróbował,
lecz mu barszczyk nie smakował.
Zawołała psy i koty,
jedzcie barszczyk wy niecnoty,
pies spróbował, kot spróbował,
lecz im barszczyk nie smakował.
Aż do baby w tydzień potem,
przyszła kumcia z sercem złotym,
Jedzcie barszczyk kumciu moja,
pies go nie chciał kot nie dojadł,
moje dzieci go nie chciały
ale barszczyk doskonały.
Aż się misa rozzłościła,
co na haku w górze była,
gdy tak baba gada gada,
bęc jej misa na łeb spada.
A że bardzo była duża,
więc nabiła babie guza.
Siedziało guzisko cały kwartał,
była baba tego warta.
Bardzo chciwa i niebiedna,
miała trepki dwa ponsowe,
a pod czepcem siwą glowę.
Wielka była gospodyni,
worek zlota trzyma skrzyni,
obok niego worek srebra,
niczego tej babie nie brak.
Raz w niedzielę za piec wlazła,
i buraczka tam znalazła,
hej buraczku chodź do garnka,
będzie z Ciebie barszczu miarka.
Wlała wody cztery dzbany,
gotuj że się mój kochany,
do południa burak szumiał,
ugotował się ja umiał.
Przyszła córka z ziemniaczyska,
odsunęła z barszczem miskę,
przyszedł synek popróbował,
lecz mu barszczyk nie smakował.
Zawołała psy i koty,
jedzcie barszczyk wy niecnoty,
pies spróbował, kot spróbował,
lecz im barszczyk nie smakował.
Aż do baby w tydzień potem,
przyszła kumcia z sercem złotym,
Jedzcie barszczyk kumciu moja,
pies go nie chciał kot nie dojadł,
moje dzieci go nie chciały
ale barszczyk doskonały.
Aż się misa rozzłościła,
co na haku w górze była,
gdy tak baba gada gada,
bęc jej misa na łeb spada.
A że bardzo była duża,
więc nabiła babie guza.
Siedziało guzisko cały kwartał,
była baba tego warta.
poniedziałek, 18 sierpnia 2008
Dzisiaj mijają dokładnie dwa lata. Jakoś tak dziwnie życie biegnie nadal do przodu tyle że bez Ciebie...
Bez twoich żartów, dowcipów. Twojego wesołego sposobu bycia. Jedyne co mogę dla Ciebie dzisiaj zrobić to nie zapomnieć o Tobie i zapalić Ci świeczkę i wstawić kwiaty do wazonu.
Cieszę się, że mieliśmy dobry kontakt i że zawsze mogliśmy o czymś tam pogadać. Żałuję tego że nigdy nie byłeś w moim mieszkaniu w Warszawie. Tak niewiele zabrakło. Miałeś przyjechać na koniec lipca, bodajże 29. Powiedziałem żebyś nie jechał nie dlatego że nie chciałem żebyś u mnie był, tylko dlatego że nie chciałem żebyś się męczył. Wtedy były takie straszne upały po 40 stopni. Bałem się że coś Ci sie stanie...
I stało się... umarłeś dokładnie 3 tygodnie później. W sumie nie wiem dlaczego się tak stało. Dlaczego Bóg nie dal Ci kolejnej szansy. Może po prostu za często Ci dawał szanse a Ty już ich nie zauważałeś zupełnie. Często prosiliśmy Cię o to żebyś bardziej dbał o siebie. Żebyś nie pił i nie palił papierosów. Żebyś bardziej pilnował co jesz. Ale chyba myślałeś że to może dotknąć wszystkich tylko nie Ciebie...
Tatusiu, my zawsze będziemy Cię kochać i o Tobie pamiętać. Nie wiem tylko dlaczego tak szybko mi Cibie zabrał Bóg. Tyle razy żeśmy rozmawiali że musisz o siebie bardziej dbać.
Pamiętasz jak wyjeżdżając końcem lipca obiecałem Ci że kupię Ci taki rower jaki zechcesz tylko żebyś rzucił papierosy. Byliśmy wtedy na wspólnej i w zasadzie jedynej wycieczce rowerowej jaką przyszło nam razem odbyć. Pojechaliśmy z "wujkiem" Januszem. On na swojej kolarce a my we dwóch na góralach. Najpierw się z Tobą spierałem żebyś nie brał papierosów ze sobą. Przecież jechaliśmy na rower więc po co Ci miały być papierochy. W końcu ustąpiłeś. Wsiedliśmy na rowery i pojechaliśmy do Załuża przez Bykowce. Byłeś zadowolony tylko w połowie drogi zrobiliśmy sobie przystanek i stwierdziłeś że "teraz to byś sobie zapalił". My żeśmy się roześmiali i pojechaliśmy dalej.
W drodze powrotnej zaprosiłem Was na kefir owocowy do sklepu na bykowcach. Wypiliśmy po kefirze i pojechaliśmy dalej. To była naprawdę fajna wycieczka.
Nie wiem co się wydarzyło później, że zacząłeś pić. W kilka dni po twoim wyjeździe dowiedziałem się że pijesz cały tydzień. I jeździłeś do pracy za kierownicą. W dzień przed twoją śmiercią popsuł Ci twój truck. Stanął silnik i musiałeś go zostawić koło flisaka. Tam już został. Mama po twojej śmierci, w piątek jak zobaczyła twoje auto powiedziała: "Tkuck się skończył, i Dzinek się skończył"...
Coś w tym jest. Może to było ostrzeżenie. Może gdybyś dzień przed śmiercią tak nie popił, dzisiaj pewnie byś żył.
A tak, wiedziałeś że coś jest nie tak. Miałeś bóle w ramionach promieniujące od kręgosłupa, ale myślałeś że to po prostu objawy kaca. A to nie był kac Tatusiu... To był zawał i jego typowe objawy. Może gdybyś wtedy był trzeźwy wszystko by się jakoś rozeszło po kościach. A tak?? Mamy Cię na cmentarzu... Już nigdy nie będziemy Cie szukać, już na zawsze wiemy gdzie jesteś...
Kocham Cię Tatusiu...
Bez twoich żartów, dowcipów. Twojego wesołego sposobu bycia. Jedyne co mogę dla Ciebie dzisiaj zrobić to nie zapomnieć o Tobie i zapalić Ci świeczkę i wstawić kwiaty do wazonu.
Cieszę się, że mieliśmy dobry kontakt i że zawsze mogliśmy o czymś tam pogadać. Żałuję tego że nigdy nie byłeś w moim mieszkaniu w Warszawie. Tak niewiele zabrakło. Miałeś przyjechać na koniec lipca, bodajże 29. Powiedziałem żebyś nie jechał nie dlatego że nie chciałem żebyś u mnie był, tylko dlatego że nie chciałem żebyś się męczył. Wtedy były takie straszne upały po 40 stopni. Bałem się że coś Ci sie stanie...
I stało się... umarłeś dokładnie 3 tygodnie później. W sumie nie wiem dlaczego się tak stało. Dlaczego Bóg nie dal Ci kolejnej szansy. Może po prostu za często Ci dawał szanse a Ty już ich nie zauważałeś zupełnie. Często prosiliśmy Cię o to żebyś bardziej dbał o siebie. Żebyś nie pił i nie palił papierosów. Żebyś bardziej pilnował co jesz. Ale chyba myślałeś że to może dotknąć wszystkich tylko nie Ciebie...
Tatusiu, my zawsze będziemy Cię kochać i o Tobie pamiętać. Nie wiem tylko dlaczego tak szybko mi Cibie zabrał Bóg. Tyle razy żeśmy rozmawiali że musisz o siebie bardziej dbać.
Pamiętasz jak wyjeżdżając końcem lipca obiecałem Ci że kupię Ci taki rower jaki zechcesz tylko żebyś rzucił papierosy. Byliśmy wtedy na wspólnej i w zasadzie jedynej wycieczce rowerowej jaką przyszło nam razem odbyć. Pojechaliśmy z "wujkiem" Januszem. On na swojej kolarce a my we dwóch na góralach. Najpierw się z Tobą spierałem żebyś nie brał papierosów ze sobą. Przecież jechaliśmy na rower więc po co Ci miały być papierochy. W końcu ustąpiłeś. Wsiedliśmy na rowery i pojechaliśmy do Załuża przez Bykowce. Byłeś zadowolony tylko w połowie drogi zrobiliśmy sobie przystanek i stwierdziłeś że "teraz to byś sobie zapalił". My żeśmy się roześmiali i pojechaliśmy dalej.
W drodze powrotnej zaprosiłem Was na kefir owocowy do sklepu na bykowcach. Wypiliśmy po kefirze i pojechaliśmy dalej. To była naprawdę fajna wycieczka.
Nie wiem co się wydarzyło później, że zacząłeś pić. W kilka dni po twoim wyjeździe dowiedziałem się że pijesz cały tydzień. I jeździłeś do pracy za kierownicą. W dzień przed twoją śmiercią popsuł Ci twój truck. Stanął silnik i musiałeś go zostawić koło flisaka. Tam już został. Mama po twojej śmierci, w piątek jak zobaczyła twoje auto powiedziała: "Tkuck się skończył, i Dzinek się skończył"...
Coś w tym jest. Może to było ostrzeżenie. Może gdybyś dzień przed śmiercią tak nie popił, dzisiaj pewnie byś żył.
A tak, wiedziałeś że coś jest nie tak. Miałeś bóle w ramionach promieniujące od kręgosłupa, ale myślałeś że to po prostu objawy kaca. A to nie był kac Tatusiu... To był zawał i jego typowe objawy. Może gdybyś wtedy był trzeźwy wszystko by się jakoś rozeszło po kościach. A tak?? Mamy Cię na cmentarzu... Już nigdy nie będziemy Cie szukać, już na zawsze wiemy gdzie jesteś...
Kocham Cię Tatusiu...
Subskrybuj:
Komentarze (Atom)